Jeroen Huisman

Hoe ervaart u als bestuurslid van de NVAO de kwaliteitszorgstelsels?

“Het belangrijkste element is dat je veel dichter zit op de politiek en de ontwikkeling van het beleid. Daarvoor zat ik aan de receiving end en dan ervaar je vooral de uitkomsten van het beleid. Het is boeiend om te zien hoe twee regio’s die naast elkaar liggen de kwaliteitszorg in het hoger onderwijs verschillend vormgeven. Vlaanderen kiest via haar instellingsreviews voor loslaten, terwijl in Nederland als gevolg van diverse krachten in de samenleving kwaliteitscriteria aan het stelsel worden toegevoegd, zoals nu met de onderwijstaal. Een overeenkomst is dat beide regio’s vrij snel en enthousiast Bologna hebben opgevolgd. Zij kennen ook beiden een binair systeem en beschikken over een overlegdemocratie. Hierdoor creëren zij vrij veel draagvlak voor het hoger onderwijsbeleid. De politiek weet dat een volgende stap kan worden gemaakt na het verder uitbouwen van dat draagvlak.”

De NVAO streeft naar vertrouwen bij de instellingen in het kwaliteitszorgstelsel. Dit betekent dat de eigen kwaliteitscultuur bij instellingen wordt gestimuleerd en beloond, onder meer door minder beoordelingen en lasten op opleidingsniveau. Ziet u dit terug in uw werkzaamheden bij CHEGG-Universiteit Gent?

“De invoering van de instellingsreviews zie ik zeker in het Vlaamse stelsel terug, omdat er minder beoordelingen plaatsvinden. Toch betekent dat niet dat er noodzakelijkerwijs minder lasten zijn. Er is veel ‘verantwoordingsdwang’, deels als gevolg van het stelsel, deels door de instelling zelf. Opleidingsdirecteuren en kwaliteitszorgmedewerkers op centraal niveau moeten en willen zich blijven verantwoorden richting de overheid en de NVAO. De verantwoording binnen het kwaliteitszorgstelsel blijft uiteraard, maar ik neem een paradoxale ontwikkeling waar. Aan de ene kant doen instellingen en opleidingen die de idee hebben dat ze het niet helemaal goed doen hun uiterste best om de NVAO van het tegendeel te overtuigen. Aan de andere kant blijken instellingen en opleidingen die het wel goed doen, ook intrinsiek gemotiveerd om dat duidelijk te maken. In beide gevallen blijven de motivatie om veel werk te verzetten en de onvermijdelijke bureaucratie aanwezig.”

Welke vernieuwingen ziet u in het hoger onderwijs waar het kwaliteitszorgstelsel op moet anticiperen?

“Een interessant vraagstuk is dat wij onze verantwoordingsregimes strikt gescheiden houden. Er zijn verschillende organisaties voor de kwaliteitszorg binnen het onderwijs en voor onderzoek, terwijl de financiën weer door de accountant worden bekeken. In andere landen zie ik dat organisaties een breder takenpakket op zich nemen. Het zou interessant zijn om te verkennen of we het verantwoording afleggen binnen het hoger onderwijs anders of beter kunnen inrichten en of een meer integrale aanpak mogelijk is.“