NVAO kijkt in Nederland en Vlaanderen toe op de kwaliteit van het hoger onderwijs. Bij elke van de beoordelingen worden externe, onafhankelijke deskundigen (‘peers’) betrokken.

De graduaatsopleidingen worden aanzien als nieuwe opleidingen. Ze moeten daarom een toets nieuwe opleiding (TNO) bij de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) doorlopen, waarbij een onafhankelijke commissie van deskundigen nagaat of alle vereisten aanwezig zijn om kwaliteitsvol onderwijs aan te bieden en een waardevol diploma af te leveren.

Hiertoe werd door de NVAO, in nauw overleg met de Vlaamse Hogescholenraad (VLHORA), een aangepast beoordelingskader uitgeschreven.

De invulling van de deskundigheid in de commissies gebeurde steeds met de specificiteit van de graduaatsopleidingen als uitgangspunt. De onderwijsdeskundige heeft recente ervaring in het geven of ontwikkelen van onderwijs op het relevante opleidingsniveau. De werkvelddeskundige beschikt over een goed overzicht van de eisen die de arbeidsmarkt en het beroepenveld stelt aan de afgestudeerden. De vakdeskundigheid richt zich op de ontwikkelingen in het vakgebied en draagt bij aan de ontwikkeling van de beroepspraktijk, de discipline of het vakgebied. Internationale deskundigheid wordt ingebracht door Nederlandse deskundigen met ervaring binnen de context van Associate degree. De Associate degree kan beschouwd worden als de Nederlandse evenknie van de Vlaamse graduaatsopleidingen. Voor de invulling van de studentgebonden deskundigheid heeft de NVAO uitsluitend cursisten uit HBO5-opleidingen ingezet. Verder telt elke beoordelingscommissie ook minstens één lid met ervaring in externe kwaliteitszorg in het hoger onderwijs en/of het auditen, bij voorkeur gerelateerd aan het hoger onderwijs. De commissie werd steeds voorgezeten door een Vlaming met ruime kennis van het Vlaamse hoger onderwijs en met bestuurlijke ervaring

De NVAO zorgde voor de nodige informatieverstrekking naar de commissieleden via tal van informatiebijeenkomsten en trainingen. Hier werd de achtergrond van deze nieuwe graduaatsopleidingen geschetst, werd het beoordelingskader toegelicht en de procedure uiteengezet. Commissieleden werden ingelicht over hun taak als commissielid, terwijl de secretarissen focusten op de opzet van het beoordelingsrapport en de specifieke vereisten voor verslaglegging. Ook de voorzitters werden apart voorbereid op hun cruciale rol in de procedures.

De commissieleden bestudeerden het informatiedossier individueel en vormden vervolgens, vanuit hun eigen invalshoek en expertise, hun eerste indrukken aan de hand van het hiervoor ontwikkelde formulier. De verzameling hiervan werd door de commissie besproken in de voorbereidende vergadering. Vervolgens vonden de toelichtende gesprekken plaats met de vertegenwoordigers van de opleiding en de stakeholders.

Tijdens het toelichtend gesprek traden de commissie en de gesprekspartners van de opleiding in dialoog over het informatiedossier. De commissie verifieerde daarbij het beeld dat ze van de opleiding had op basis van dat informatiedossier. De opleiding kreeg de kans om het dossier verder toe te lichten. Na het toelichtend gesprek en het vertrek van de gesprekspartners, ging de commissie in een vergadering over tot een weging van de positieve en kritische elementen uit het dossier. De commissie gaf daarbij een oordeel over de vier generieke kwaliteitswaarborgen uit het beoordelingskader.

Op basis van het informatiedossier, het toelichtend gesprek en de voor- en nabespreking van de commissie, stelde de secretaris een beoordelingsrapport op, dat werd voorgelegd aan de NVAO voor besluitvorming.

Het bewaken van de consistentie in de oordeelsvorming in gelijkaardige dossiers is voor de NVAO heel belangrijk. Zo heeft de NVAO ernaar gestreefd om bij de samenstelling van de commissies verticale consistentie in te bouwen. Dit wil zeggen dat alle commissies werden ingedeeld per domein. Op die manier kon eenzelfde werkvelddeskundige dezelfde opleidingen, aangeboden door verschillende instellingen, beoordelen. Zo werd een optimale vergelijkbaarheid beoogd.

Daarnaast hebben de procescoördinatoren van de NVAO een horizontale consistentiecheck uitgevoerd. Dat wil zeggen dat alle rapporten herverdeeld zijn onder de procescoördinatoren, maar ditmaal per instelling. De betrokken procescoördinatoren gingen hierbij na of er onderdelen in de rapporten waren die betrekking hebben op de instelling dan wel algemene onderdelen. Zoals steeds bij NVAO-beoordelingen, hebben de procescoördinatoren zich op geen enkele wijze ingelaten met het inhoudelijk advies van de commissie.

Naast de genoemde maatregelen om de consistentie te waarborgen werden ook meermaals intervisies georganiseerd met de procescoördinatoren, met de voorzitters en met de secretarissen. Deze intervisiesessies waren wellicht de belangrijkste maatregelen om de consistentie te waarborgen

NVAO’s Waarderende Aanpak was ook bij deze procedures de kernvisie. Deze aanpak neemt de context van de instelling als uitgangspunt en hierbij staan niet de inhoudelijke keuzes van de instelling, maar de consequente door- en uitvoering daarvan centraal. De commissie heeft aldus haar oordeel steeds gevormd op basis van zowel de positieve als de aandachtspunten.